Wbrew pozorom, problem zdrady dotyka nawet te pary, które tworzą idealny związek. Dlaczego tak się dzieje?

Czym jest zdrada?

Zdrada to najczęściej proces oddalania się od siebie (nie mówię tu o sytuacji, w której partner, czy partnerka notorycznie zdradza, ponieważ wtedy najprawdopodobniej mamy do czynienie z uzależnieniem od seksu), który zaczyna się dużo wcześniej niż sam „akt zdrady”. To tak naprawdę konsekwencja wielu miesięcy, a może nawet lat wspólnych zaniedbań, nie widzenia wzajemnych potrzeb, a czasami wręcz lekceważenia sygnałów, które partner, czy partnerka wysyłała już od dawna: nie ma cię w domu, ciągle pracujesz, nie uprawiamy seksu, jesteś nerwowy/a, nie zwracasz na mnie uwagi, ciągle siedzimy w domu, nie podoba mi się sposób, w jaki się do mnie odzywasz. 

Gdy w końcu dochodzi do zdrady, jesteśmy zaskoczeni, że druga osoba już nie tego nie wytrzymała. Wydaje nam się, że to uczucie, które pojawiło się na początku, już zawsze takie będzie. Tymczasem miłość wymaga stałej pracy. 

Czy jest szansa na wspólne życie po zdradzie?

Mimo to, zdrada zawsze nas szokuje. Paradoksalnie, być może jest ostatnim momentem na ratowanie związku. Oczywiście, w oparciu o wzajemną współpracę, a nie oskarżenia i szukanie winy po jednej stronie. 

To bardzo ciężka praca, a największym wyzwaniem jest poradzenie sobie z bólem, rozpaczą, złością, czyli emocjami, które  towarzyszą osobie zdradzonej. Jeśli jednak uda się odsunąć na bok skrzywdzone ego (tutaj często przydatna jest pomoc psychoterapeuty, który pomoże poradzić sobie z trudnymi emocjami), to zdrada może być początkiem, a nie końcem związku.

Warto zbudować relację opartą o zaufanie, wzajemne zrozumienie, szacunek i miłość. 

Poczytajcie również o uzależnieniu emocjonalnym od drugiej osoby.